Aynadaki Venüs, İspanyol Altın Çağı'nın en önemli ressamlarından biri olan Velazquez'in günümüze kadar gelebilmiş tek nü eseridir. Bunun sebebi, 17.yy İspanyol Engizisyonu'nun baskıcı tutumuydu. Eser, zor uğraşlarla çeşitli koleksiyonlarda gizli kalmayı başarabildi. Eserin dünyada "Rokeby Venus" olarak anılmasının sebebi ise, 1813 yılında İngiltere'nin Yorkshire kentinde Rokeby Park'ında sergilenmiş olması. Ve o günden beri İngiltere korumasına giren eser, bugün Londra National Gallery'de sergilenmekte.
Eserde mavi-kırmızı tonları bizi kendine doğru çekerken, sırtı seyirciye dönük bir kadın figürü yatağında uzanır haldedir. Kendini aynadan hayranlıkla inceleyen bu figürün kim olduğunu ilk etapta anlayamasak da, aynayı tutan figüre baktığımızda bu figürün Venüs yani Afrodit olduğunu anlarız. Aynayı tutan figür ise Cupid yani Eros'tur ki, bu figür, Venüs'un oğludur. Cupid, iki kişi arasında alevlenen aşkın başrolü olduğunun simgesi olarak daima ok ve yaylarıyla gösterilirken, burada garip şekilde savunmasızdır. Alışık olduğumuz tek unsur kanatlarıdır. Kendisini hayranlıkla izleyen genç kadına aynayı tutar ve onun güzelliğine bakakalır.
Eser dönemin kurallarına ve sanat anlayışına göre bünyesinde birçok farklılık barındırmaktadır. Bunların ilki, sırtı seyirciye dönük halde uzanan Venüs'tür. Venüs figürü her ne kadar zevke, sefaya, güzelliğe, aşka, beden zevklerine düşkünlüğü ile bilinse ve bunu vurgular şekilde yatağına rahatça uzanır şekilde görülse de, böyle bir gösterim ne bu esere kadar yapılmış Venüs ve Cupid tablolarında, ne de diğer dönem tablolarında görülmemiştir. Ayak altının görünmesi bile belli dönemlerde çirkin algılanırken, bu gösterimin yaratacağı tepkiyi düşünmek aslında hiç de zor değil.
