Bunun yanında, her ne kadar Venüs'ün sırtı seyirciye dönük olsa da yüzünün güzelliğini göstermeyi ihmal etmeyen bir tutumla ayna karşımıza çıkar. Böyle bir gösterim de 17.yy eserleri için bir ilktir. Venüs'ün buğulu yüzü aynadan seyirciyi izlerken, aslında bizim de onu izlediğimizin farkına varır gibi bir duruş sergiler. Bu bir anlamda onun özgüvenini vurgular. Seyircinin vücudunu süzüp yüzünün güzelliğini anlamaya çalışacağından öyle emindir ki. Ayrıca o döneme kadar yapılmış eserlerde Venüs'ün daima uzun ve gür saçlarının omuzlarına döküldüğünü görürüz. Hatta bazı eserlerde Venüs saçları yardımıyla vücudunu örter şekilde çizilirdi. Burada ise saçları, modern tarzda özenilmemiş bir topuz halindedir. 
BOTTICELLI - VENÜS'ÜN DOĞUŞU
Fiziksel anormallikler, başta dikkat çekmese de esere dikkatli bakıldığında anlaşılacaktır. Bunlardan bir tanesi, Venüs'ün yatış pozisyonuna göre, yüzünün aynada dümdüz görünmesinin imkansız olmasıdır. Diğeri ise, ayna ve Venüs arasındaki mesafeden, Venüs'ün başının o kadar büyük görünmesinin hatalı oluşudur. Fakat Velazquez bunların tamamını seyircinin dikkatini ölçmek için yapmıştır.
Eser her ne kadar bünyesinde kusursuzluk ve farklılıkları barındırsa da çeşitli koleksiyonlara ve galerilere girip çıktı. Başta da söylediğim gibi, şu anda National Gallery'de sergilenen eser 1906 yılında National Gallery adına Ulusal Sanat Koleksiyonları Vakfı'nca satın alındı. 1914 yılında ise vakıf bünyesinde kadınların oy hakkını savunan Mary Richardson tarafından saldırıya uğradı ve büyük zarar gördü. Kısa bir süre içerisinde uzman restoratörler tarafından onarılan eser, yeniden sergilenmeye başladı.
1914 saldırısında Venüs'ün durumu aynen şu şekildeydi.
1914 saldırısında Venüs'ün durumu aynen şu şekildeydi.